News

Language : ENGLISH : THAI

Sorfinnset,
Norway 2013

22 กค. 56 เรามาถึงประเทศ Norway เมือง Sorfinnset อีกครั้งหนึ่ง รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน ระหว่างทางจากสนามบิน เราได้เห็น moose สองตัว รู้สึกแปลกตาตื่นใจ เมื่อถึงที่พัก เราได้เจอเพื่อนเก่ามากมาย Geir Tore Holm กำลังทำข้าวเย็นให้เรากิน ครั้งนี้เราได้ย้ายจากโรงเรียน Sorfinnset มาอยู่ที่ Youth House เป็นพื้นที่จัดกิจกรรมครบรอบสิบปีของโครงการ Sorfinnset Skole/The Nord Land

ที่ Youth House สะอาดสะอ้านมาก พื้นห้องจัดกวาดเป็นระเบียบเรียบร้อยจนเรารู้สึกว่าต้องถอดรองเท้าเดินเข้าไปในห้องโถง เมื่อมีคนหนึ่งถอดรองเท้าเดินเข้าไป ทุกคนเลยทำตาม เมื่ออาหารเย็นเสร็จ Kenneth และย่าหยา ก็มาถึง เราจึงเริ่มรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน เราเริ่มพูดคุยถึงความหลังที่เป็นจุดเริ่มต้นของโครงการนี้ และสิ่งแรกที่เรานึกถึงคือโรงเรียน Sorfinnset ที่เคยเป็นจุดรวมกิจกรรมต่างๆ คล้ายกับศูนย์บัญชาการของพวกเราในอดีต แต่ตอนนี้เทศบาลท้องถิ่นได้ขายมันไป กลายเป็นสมบัติส่วนบุคคลของผู้อื่น เมื่อพูดถึงมัน พวกเรารู้สึกเสียดายและเสียใจที่ไม่สามารถกลับไปมีประสบการณ์ที่ดีกับมันได้อีก มันเคยเป็นที่รวมจิตใจในการจัดกิจกรรมต่างๆตลอดเวลาสิบปีที่ผ่านมา

เราได้พูดถึงโบสถ์เก่าที่อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียน Sorfinnset ที่เคยใช้เป็นที่พักชั่วคราวสำหรับพวกเราบางส่วนในการจัดกิจกรรมเมื่อครั้งมีผู้เข้าร่วมกิจกรรมเยอะในคราวที่แล้ว แต่มาปีนี้ เราก็ไม่สามารถใช้ได้ เพราะมีสองคนผัวเมียชาวคองโก ซึ่งหลบหนีเข้าประเทศนอร์เวย์มาอาศัยอยู่ เป็นเวลาเกือบแปดเดือนแล้ว Kenneth เล่าว่าพวกเขาหนีเข้าเมืองอย่างผิดกฏหมาย ตำรวจก็ทราบเรื่องทุกอย่าง แต่ไม่สามารถทำการจับกุมได้ เพราะนอร์เวย์มีกฏหมายคุ้มครองพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ โบสถ์เป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อมีคนทำความผิดเข้าไปอยู่ในพื้นที่นั้น ตำรวจจะไม่สามารถจับกุมเขาจนกว่าเขาจะก้าวออกมาจากบริเวณโบสถ์

ผมรู้สึกแปลกใจมากกับเรื่องราวที่ได้ยิน บวกกับประทับใจว่าทำไมความเชื่อและความศรัทธาของคนนอร์เวย์ยังคงมีความเคารพทางด้านจิตวิญญาณอยู่มาก จนปรากฏออกมาเป็นกฏหมายคุ้มครองพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ จากเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้ผมพยายามทำความเข้าใจกับคุณค่าของพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ ว่ามันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร?

เกิดจากการให้คุณค่าและความหมายของผู้อยู่อาศัย และผู้ใช้พื้นที่นั้นได้ปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม?

หรือว่ามันเกิดจากการที่เรา ผู้ชมหรือผู้ที่เข้าไปมีส่วนร่วมยอมรับในความหมายหรือคุณค่ากับพื้นที่นั้น?

หรือพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงแล้ว เป็นพื้นที่ที่มีอยู่ในใจเราทุกคนอยู่แล้ว และทำให้เกิดความตระหนักรู้ในตัวเราที่มีความเคารพต่อคุณค่าความหมายของกิจกรรมในสถานที่นั้น?

ผมเชื่อว่า พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์นี้ มีอยู่ในจิตใจเราทุกคน นั่นก็คือความรักความเมตตา สิ่งเหล่านี้จะปรากฏขึ้น ก็ต่อเมื่อเราให้คุณค่ากับการกระทำที่มีสัจธรรม และการเปิดกว้างยอมรับเหตุการณ์ต่างๆ ที่อยู่รอบตัวเราอย่างไม่มีความยึดมั่นในตัวตน มองเห็นประโยชน์สุขของส่วนรวมและปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ เมื่อนั้นผู้อื่นก็จะสัมผัสได้ถึงความศักดิ์สิทธิ์ของธรรมชาติในทุกสิ่ง

คามิน เลิศชัยประเสริฐ