Interview

I am a musician. I am easily inspired. I could quickly harvest inspiration from many people. Though Kamin is also my inspiration, for I frequently pay visit to see how he work, using ideas I got as alternatives to solutions in my work. But if briefly answered, I cannot pinpoint anyone at this moment.

A child once inspired me. She was about 5 or 6 years old. Actually it couldn’t be called an inspiration, rather more like an impression that teaches me something. For example, I told her not to be stubborned. She asked me why I thought of her as stubborned. So I told her “Because when I tell you something, you don’t listen.” Then she asked me, “ Then when I tell you something and you don’t listen, are you being stubborned too?”

This made me think. We shouldn’t assume that just because we are older, we could dominate terms. Sometimes a small child could teach us something and inspire us. A young child’s simplicity and innocence, the honesty in their answer was what really taught me.

ผมเป็นนักดนตรีครับ ผมเกิดแรงบันดาลใจได้ง่ายมาก สามารถเก็บแรงบันดาลใจได้จากคนมากมาย อย่างอาจารย์คามิน ก็ใช่ เพราะเยี่ยมหาอาจารย์บ่อย แล้วเห็นวิธีการทำงาน เก็บไปเป็นแนวทางหนึ่งในการหาทางออกให้กับการทำงาน แต่ถ้าถามเร็ว ๆ ผมไม่สามารถเจาะจงคนที่ใช่ในตอนนี้

เคยมีแรงบันดาลใจจากเด็ก อายุประมาณ 5-6 ขวบ ไม่เชิงเป็นแรงบันดาลใจ แต่เป็นความประทับใจที่สอนผมอะไรบางอย่าง อย่างเช่นผมบอกว่าเขาไปว่าอย่าดื้อ เขาถามว่าทำไมผมถึงว่าเขาดื้อ ผมจึงบอกว่า “ก็คุณลุงบอกหนูอย่างนี้แล้วหนูไม่เชื่อ” เขาตอบว่า “แล้วทีหนูบอกคุณลุงแล้ว คุณลุงไม่ฟังเนี่ย คุณลุงดื้อด้วยหรือเปล่า?”

เรื่องนี้ทำให้ผมได้คิด คือเราอย่าคิดว่าเราเกิดก่อนแล้วเราจะเป็นคนผูกขาดความหมายมันได้ บางทีเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งยังสอนเราได้ ก็ให้แรงบันดาลใจ เราได้ ความใส ความบริสุทธิ์ของเขา การที่เขาตอบตรงไปตรงมา มันสอนเราได้เยอะเหมือนกัน