31 century museum :Bangkok (Land of smiles)

KRIENG TERICHANAN
เกรียง เตริชอนันต์

Good space and good energy which was impacted to me.

Turned back to many years ago, at that time I was studied in vocational dirloma at Fine Arts Department. Chonburi Vocational College. And then I went to studied in higher vocational dirloma at Department Of Painting Pohchang Academy Of Arts. When I looked back, I saw various images of my life clearly. All the stories and trouble of life that had flown to me at that time. It was like I was walking under the rainstorm and thunder, the rain was going to fall, my body began to wet.When I started to studied in Faculty of Fine Arts, Silpakorn University. The storm began to be strong, raindrops were heavy. Then I decided to stop studying in the university, cane to faced to the real world. It was like I was walking in the middle ofthe storm, the wind was blew strongly, the big drops of rain was hit my body and hurt my skin. Looked around myself, I could not see anything. I was totally “IN THE DARK”. I did not know where to go, how to go, and what to do. Fortunatelyat that time I was interested in Dharma, to read Dharma books was supporting my mind, to read BuddhadhasaBhikkhu’s books made me back to consciousness again. I found myself already in Mokkhaplaram Religion Practice Garden’s library, SuratThani Province. Later, there was SuanMokkh in Bangkok . Yes!! It was comfortable place, there were a lot of books , free Yoga, good Dharma explanation. when I was walking in there, there were good energy and relaxing. There was a good thing to body and mind. If we talk about a good space which have good energy in Bangkok.It’s suppose to be “SuanMokkh Bangkok.”

แรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์

มุมดีดีในกรุงเทพมหานคร

ย้อนเวลากลับไปหลายปีมาแล้ว ตอนที่ยังเรียนปวชที่อาชีวะศึกษาที่ชลบุรีแล้วมาต่อ ปวสที่เพาะช่าง พอเรามองย้อนกลับไปเราจะเห็นภาพต่างๆอย่างชัดเจนเห็นที่มาที่ไปของเรื่อง ราว มรสุมชีวิต ที่พัดเข้ามาในชีวิต ณ เวลาตอนนั้น เปรียบเทียบให้เห็นภาพเข้าใจง่ายๆ ในหนึ่ง ย่อหน้า ก็เปรียบเหมือน ตัวผม กำลังเดินท่ามกลางพายุฝนฟ้า คะนองที่ฝนกำลังเริ่มตก เนื้อ ตัวเริ่มเปียกปอน พอเริ่มเข้าเรียนมหาวิทยาลัยศิลปากร พายุก็เริ่มรุนแรงขึ้น ลมกระโชกแรง เม็ด

ฝนเม็ดโตขึ้นจนกระทั้งตัดสินใจออกจากการเรียนแล้วมาเผชิญโลกภายนอก ที่นี้ละครับก็เปรียบ เหมือนเรากำลังเดินเข้า

สู่จุดศูนย์กลางของพายุ ลมพัดแรงมาก ฝนเม็ดโตๆที่โดนเนื้อตัวยังเจ็บ มองไปรอบตัวก็ไม่ค่อยเห็นอะไรเลย ดังคำโบราณ ที่ว่า “มันมืดแปดด้าน” คือมันใช่คำนี้เลย ตอนนั้นไม่รู้เลยจะไปทางไหน ไปอย่างไร ด้วยวิธีอะไร ยังโชคดีที่ช่วงนั้นสนใจ ธรรมะอ่านหนังสือธรรมะประคับประคองจิตใจอ่านหนังสือท่านพุทธทาสจนรู้สึกตัวอีกที่ก็ไปนั่งอยู่ในห้องสมุดสวนโมกข์ที่ สุราษฎร์ธานีเรียบร้อยแล้ว จนต่อมาเกิดการก่อสร้างสวนโมกข์กรุงเทพขึ้น” มันใช่เลย” สะดวกขึ้นเยอะ มีหนังสือมากมาย โยคะสอนฟรี ธรรมะบรรยายดีๆ เวลาที่เราเดินเข้าไปที่นี่พลังงานความรู้สึกมันดี ผ่อนคลาย มันมีแต่เรื่องดีๆต่อชีวิตจิตใจ และถ้าจะพูดถึงมุมดีๆ ที่มีผลต่อชีวิตในกรุงเทพๆ ก็คือที่นี่ สวนโมกข์กรุงเทพ